Hoe komt het dat stress zo moeilijk bespreekbaar is | Praten over stress en burn-out

Hoe komt het dat stress zo moeilijk bespreekbaar is

Wanneer ik werkstress en burn-out preventie workshops of trainingen geef, merk ik altijd in de eerste paar minuten dat de deelnemers het echt lastig vinden om te praten over stress en burn-out. In dit artikel geef ik antwoord op de vraag: Hoe komt het dat stress zo moeilijk bespreekbaar is?

Misschien lijkt bovenstaande vreemd omdat het gevoel erg leeft, dat er tegenwoordig veel over stress en burn-out gesproken wordt.

Maar dat is niet zo.

Door de media wordt het veel in de openheid gebracht. Maar men praat er in praktijk, in de directe omgeving nog steeds veel te weinig over.En eigenlijk is dat heel begrijpelijk. Want het is gewoon heel moeilijk om te (h)erkennen dat je stress ervaart.

Daarnaast is het nog lastiger om er met je leidinggevende en collega’s over te praten.. Dit zorgt er voor dat er een taboe op burn-out blijft heersen en uiteindelijk veel mensen in Nederland hier mee te maken krijgen.

Hoe komt het dat stress zo moeilijk bespreekbaar is?

Dit komt door onterechte gedachten en misverstanden die er heersen in de maatschappij over stress en burn-out. Deze beelden houden een aantal angsten in stand. Voornamelijk bij degene die de klachten ervaart.

Hierbij een 5 tal veel voorkomende misverstanden waardoor stress zo moeilijk bespreekbaar is:

1. Alleen zwakkelingen hebben stress en komen in een burn-out terecht

Juist de hardwerkende, verantwoordelijke en ambitieuze mensen zijn het meest vatbaar voor stress en burn-out. We noemen dit ook stresspersoonlijkheden. Deze personen ‘gaan maar door’, vanuit een bepaalde drive.

2. Stress en Burn-out zijn slecht voor je carrière

De angst om gezien te worden als een ‘zwak persoon’ maakt het dat men niet snel over stress praat op het werk. De gedachte hierbij is: ‘Wanneer ik zwak ben, wilt het bedrijf van mij af.‘

Mensen die in een burn-out hebben gezeten hebben geleerd grenzen aan te geven en prioriteiten te stellen. Ze zullen er alles aan doen om dit niet nog eens mee te maken.

3. Burn-out ontstaat plotseling

‘Niemand zag het aankomen, het was er opeens.’ hoor je vaak wanneer een collega of bekende uitvalt.

Helaas gaat deze vlieger niet op. Je kunt niet van de ene op de andere dag in een burn-out terecht komen. Stress is langdurige spanning die  heel langzaam opgebouwd wordt.

Het is wel zo dat de stressklachten moeilijk te herkennen zijn als je niet weet waar je op moet letten.

Denken dat een burn-out opeens komt opzetten, maakt stress zo moeilijk bespreekbaar.

4. Stress en  burn-out zijn iets psychisch

Een stress reactie is een fysieke reactie. Er komt dan een chemisch proces op gang in je lichaam. Er is dus niet ‘psychisch iets mis’ met je als je in een burn-out zit.
Als de spanning langdurig aanhoudt en je doet er niets aan, kun je wèl mentale klachten ervaren en riskeer je opgebrand te raken.

Het beeld van psychisch instabiel zijn maakt stress zo moeilijk bespreekbaar.

5. Stress en burn-out zijn puur werk gerelateerd

Niet dus. Tweederde van de burn-out klachten in Nederland is niet werk gerelateerd, maar komt door de privésituatie. Hier zit dan ook de moeilijkheid in, om erover te praten.

Want een medewerker wilt vaak niet zijn leidinggevende opzadelen met privéproblemen.
Daarnaast zijn er veel leidinggevenden die zelf liever niet willen vragen (of weten) of er privé iets speelt bij de medewerker.

Burn-out probleem in Nederland

Hoe komt het dat stress zo moeilijk bespreekbaar is?
Door de misverstanden die er heersen, voelen veel mensen een angst om openlijk te praten over stressklachten.

In Nederland zijn er meer dan 1 miljoen mensen die last hebben (gehad) van burn-out klachten. Dat is dus een serieus probleem.

Taboe doorbreken

Anno 2020 zou je denken dat er geen taboe meer is op dit onderwerp. Blijkt helaas niet zo te zijn.

En daarom is het mijn missie om Nederland stress en burn-out vrij te krijgen en zoveel mogelijk mensen bewust te maken van de schadelijke gevolgen van stress op de gezondheid.

Zodat men stress in een vroeg stadium kan (h)erkennen. Dat is de eerste stap waarmee we het taboe met z’n allen kunnen doorbreken.